Het klinkt raar, maar in de vroegste veertiende-eeuwse lijsten van de zonden, stond vraatzucht bovenaan als de ergste van allemaal.”
Het obsessief houden van een dieet kan evenzeer een teken van vraatzucht zijn als te veel eten. Vraatzucht is een buitensporige obsessie voor eten, drinken of gewoon consumeren. Voedsel raakt daarmee de juiste proporties kwijt.
Eten is een onderwerp voor ons mensen…
Eten heeft niet alleen een functie om ons in leven te houden, eten heeft meer functies. Een van de meest bekende is het troostende effect. Als we ons even niet helemaal happy voelen, is daar een kopje thee en omdat we het ‘verdienen’ ook nog een koekje, want dat is lekker en lekker is zoet en zo komt het korte momentje van troost.
Eigenlijk houden we onszelf dus een beetje voor de gek. Het eten van iets lekkers is nooit de oplossing voor de emotie waarin we op dat moment zitten.
Betty is dol op alle goodies die het leven te bieden heeft. In ons leventje heb ik al meerder pogingen gedaan om haar te vertellen dat het zo niet werkt. En toch is ze er nog steeds druk mee. Als het even niet zo lukt, dan is het Betty die de drang naar chocolaatjes, koekjes in werking stelt.
In de supermarkt loop ik door het pad van de snoepjes en de koekjes en ik weet dat ik een gesprekje krijg met haar. Hm.. lekker bokkenpootjes en oh jummie chocolaatjes… In mij speelt een innerlijk duel af. Ik weet dat ik het niet moet doen. Als het in huis is, dan is het eind zoek met Betty. Eerst eentje, dan gaan zitten met een kopje koffie… en oohh dat smaakte eigenlijk wel naar meer.. Nog eentje dan.. En voor je het weet is het pakje leeg en is er weer een zucht emotie.. want je rekent jezelf daar toch weer op af, dat je hebt lopen ‘vreten’.
Ook het idee dat koken vermoeiend is als je een dag gewerkt hebt, zit tussen de oortjes. Het hele idee over eten is een wereld op zich. Aan de vermoeidheid toegeven betekent dus ook de makkelijke weg en de weg van de minder goede etenskeuzes.
Als je dit een tijd volhoudt, het luisteren naar Betty, zitten er zo weer een paar kilo aan je lieflijke lijf. En het ironische is, dat diezelfde Betty vervolgens een driftbuitje heeft omdat er een broek niet past en zichzelf gaat afstraffen over haar behoefte aan lekkere dingen.
Ooit is die behoefte aan troost-eten ontstaan. De reden.. waarschijnlijk omdat we het idee hadden niet leuk te zijn, of er niet bij te horen. Als je vervolgens dan ook nog extra kilootjes mee gaat dragen, wordt de kans dat je jezelf leuk vindt minder en je uitstraling zal mensen niet een positief beeld schetsen over jou. En zo is het cirkeltje rond.
De vraatzucht zonde is dus een onhandig onderdeel van een cirkeltje van destructiviteit naar je zelf. Handig is om eerst jezelf eens leuk te gaan vinden, inclusief de moorkop liefde die je soms hebt en daarna het troost eten eens af te leren.
Ik heb Betty op internet laten lezen dat je verschil hebt tussen honger en trek. Honger is als je maag rommelt, je overweegt om iets anders te doen dan eten en als je zou eten je ook vol zit. Trek is als je een specifiek iets wilt eten (zoals chocolade) je maag in alle talen zwijgt, je niet vol zit en je in de keuken rondloopt op zoek naar eten.
Daarnaast schijnt sporten een goed alternatief te zijn als je trek zou hebben. De stofjes die dan in je lichaam loskomen schijnen zeer goed te zijn voor je humeur, dus troosteten is dan geen optie meer. Er klonk na deze informatie een zuchtje vanuit mijn bovenkamertje..
